arkadiusz

Pochodzenie i znaczenie:

greckie: Arkadikos; łacińskie Arcadicus i Arcadius – arkadyjski, pochodzący z Arkadii, znanej jako kraina szczęśliwości.

Imieniny: 12 styczeń

Brzmienie imienia w innych językach:
gr. Arcadicos
łac. Arcadius, Arcadicus
niem. Arkadi
ros. Arkadij
ang. Arcadius
czes. Arkadi
hiszp. Arcadio
połud.-słow. Arkad, Arkadij, Arkadije

Legenda:
Wczesne podania greckie mówią, że Troja w rzeczywistości została założona przez osadników przybyłych ze starożytnej Arkadii.

Według Homera w oblężeniu Troi brał udział spory oddział Arkadyjczyków.

Świętym zwierzęciem Arkadii był niedźwiedź. Totem ten otaczano kultem i składano mu ofiary. Słowo ARKADIA pochodzi od ARKADES, które oznacza “Lud Niedźwiedzia”. Starożytni Arkadyjczycy utrzymywali, że wywodzą się od Arkasa, bóstwa-patrona tej krainy, którego imię także znaczy “niedźwiedź”.
Według mitów greckich Arkas był synem Kallisto, nimfy kojarzonej nierzadko z Artemidą – boginią łowów. Dziś Kallisto jest wiązana najczęściej z gwiazdozbiorem Wielkiej Niedźwiedzicy.

Usrsus – łacińskie niedźwiedź.

Po walijsku niedźwiedź to “ARTH”, a od tego słowa wywodzi się imię ARTHUR (Artur). Król Artur też utożsamianany jest z niedźwiedziem.

Sławni Arkadiusze:

Flavius Arcadius (377 – 408 r.), od 388 Cezsarz Wschodniorzymski.
Arkadiusz urodził się około 377 roku, Ojciec jego Theodosius Wielki był Rzymskim Cesarem, Matka – Aelia Flavia Flaccilla.
19 stycznia 383 roku, jako sześciolatek Arcadius dostał jako lenno wschodnią część spuścizny ojca – bizanacjum. 10 lat póxniej zachodnią część w lenno otrzymał brat Arkadiusza – Honoriusz. Po śmierci Ojca miał wespół z bratem Honoriuszem rządzić spóścizną. Zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach w 408 roku.
W roku 397 Arkadiusz mianował prawosławnego patriarchę Konstantynopola – Św. Jana.
Cesarz Arkadiusz był przychylny dla Żydów, gdyż szybko się zorientował, że mogą być oni źródłem dochodu. W 396 r. wydał prawo pozwalające Żydom samodzielnie ustanawiać własnych dozorców targowych. Inne prawo broniło patriarchów przed zniewagami.
W 397 r. chrześcijanie w Ilyrii zaczęli napadać na synagogi. Cesarz Arkadiusz (Wschód) nakazał wówczas namiestnikowi chronić Żydów przed napaściami.

Z Cesarzem Arkadiuszem wiąże się pewne zdarzenie:
Arkadiusz jako młody chłopiec został zmyty przez falę z pokładu okrętu opływającego św. górę Atos. Załoga w obawie o życie chłopca, a może i o swoje z powodu gniewu cesarza Teodozjusza, zanosiła gorące modlitwy do Boga za przyczyną Przeczystej Bogurodzicy, Ihumenii Atoskiej. Po ustaniu burzy rozpoczęto poszukiwania chłopca. Jakże wielkie było zdziwienie żeglarzy, gdy pod przybrzeżnym krzewem znaleziono mokrego i beztrosko śpiącego cesarskiego syna. Z relacji Arkadiusza wynikało, że piękna Pani, trzymając go za rękę, wyprowadziła z wody na brzeg i rozkazała poczekać pod krzewem. Wszyscy w osobie tej Pani widzieli i uznali samą Bogurodzicę, której Atos do dnia dzisiejszego pozostaje ziemską własnością Było to w pobliżu niewielkiego monasteru, który na pamiątkę cudownego ocalenia Arkadiusza przez Bogurodzicę został nazwany „Krzewem Dziecka” (Watopedi). Z czasem rozbudowano monaster, a panujący cesarz bizantyjski Arkadiusz sam osobiście fundował katolikon monasterski – główną cerkiew i uczestniczył w jej konsekracji, hojnie ją wyposażając bogatymi darami. Od tego czasu monaster Watopedzki stał się monasterem cesarskim, a wszyscy cesarze po koronacji pielgrzymowali tam, by u Bogurodzicy uprosić taką samą opiekę, jaką cieszył się cesarz Arkadiusz.

Prawosławny Monaster Śww. Cyryla i Metodego w Ujkowicach stoi do dziś, i od tamtego zdarzenia zwany jest Watopedzkim Monasterem.

Św. Arkadiusz pochodził z Cezarei Mauretańskiej (dzisiaj w Algierii), gdzie urodził się w 284 r. Na początku prześladowania chrześcijan za czasów Dioklecjana, Arkadiusz uciekł z miasta i ukrywał się. Jednak na wieść o aresztowaniu rodziny wrócił i sam stawił się przed sędzią. Po bezskutecznych namowach, aby porzucił wiarę, poddano go torturom. Połamano mu nogi, a następnie ukrzyżowano w 305 r. O autentyczności jego męczeństwa świadczy Passio oraz niezależnie od tego źródła św. Zenon z Werony, jego krajan.

Miejsca:
Arkadia – nomos w Grecji, środkowa część Peloponezu o powierzchni 4,4 tys. km2. Głowne miasto – Tripolis – dawniej zasiedlone przez Achajów.

Arkadia – wczesnoromantyczny park założony w 1778 roku przez H. Radziwiłłową na terenie gminy Nieborów w województwie skierniewickim.